Fotoğraf: Alper Kaya
Sırt çantasını kontrol ettiğinde, ihtiyacı olan hemen hemen her şeyi içine koyduğunu kolayca anladı. Zaten fazla bir ihtiyacı da yoktu… İki şişe su, kendi hazırladığı ve moda tabirle ‘spesiyalitesi’ olan üç sandviç, kraker ve bisküviden ibaret birkaç paket hazır gıda ve bir şal vardı çantasının içinde.
Gündelik hayatın koşturmacasını geride bırakalı, tam bir hafta olmuştu. Bir haftadır sabahları cep telefonunun değil, bedeninin saatiyle uyanıyordu. Bir haftadır gece olduğunda uyuyabileceği maksimum saati hesaplamadan, bunun gerginliğinden uzak şekilde giriyordu yatağa.
İşinden istifa etmişti.
O çok bayıldığı, üniversite sıralarında dirsek çürüterek geçirdiği dört buçuk yılın mükafatı olarak kabul ettiği, büyük kariyer hedefleri taşıdığı işinden; beşinci yılı dolmadan istifa etmişti. “Dört buçuk yıl eğitime karşılık, dört buçuk yıl kariyer…” diye içinden geçirmişti ofisten son çıkışında.
Mine Özfidan’ı Twitter’dan tanıdım. İstiklal’e rüya dinlemeye çıktığını söylüyordu attığı tweet’te. Aradan bir gün geçmeden, ona Kadıköy’de rastladım. Rüyalarından mesaj çıkarmaya çalışan insanlar gibi, bu tesadüfün bir şeylere işaret ettiğini düşünmek istedim ve bu ilginç fikrin sahibiyle bir röportaj yaptım.
Amed Sportif’in, 1 Ekim 2017’de kendi sahasında oynadığı ve 2-2 berabere kaldığı Etimesgut Belediyespor maçı için başvurduğu Tahkim Kurulu’undan karar 20 gün sonra çıktı: Maç iptal edildi!
İki haftadır, önce “
Perker’in, yıllar evvel mizah dergilerinde denk geldiğim ancak düzenli takip edemediğim çizgi hikâyesi İnsomnia Café bir hafta önce KaraKarga Yayınları’ndan tekmili birden tam macera olarak çıktı. Hemen edindim tabii ki. Bir çırpıda da bitirdim. KaraKarga’dan çıkan bir başka çizgi romanı (Arakçı) çok beğenmemiş ve hatta Evrensel’de de